ﻣــﻦ ﯾـﮏ ﺩﺧــﺘـﺮﻡ ; ﺧـــﺎﻟـﻘـﻢ ﺑـﻪ ﻧـﺎﻣـﻢ ﺳــﻮﺭﻩ ﻧـﺎﺯﻝ ﮐـﺮﺩ ... !
ﻣــﻦ ﯾـﮏ ﺩﺧــﺘﺮﻡ ﺩﺭ ﺗـﻘـﻮﯾـﻢ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﻧـﺎﻣـﻢ ﺛـﺒـﺖ ﮐـﺮﺩﻧـﺪ ... !
ﺑـﺎ ﺗـﻤــﺎﻡ ﻣـﺮﺩﺍﻧﮕﯿﻬـﺎﯾـﺖ ﻫـﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻧﻤﯿﺘـﻮﺍﻧﯽ ﺑﻔـﻬﻤﯽ ﻋﺸـﻖ ﺑﻪ ﻻﮎ ﻗـﺮﻣـﺰ ﺭﺍ ... !
ﮔـﺮﯾـﻪ ﮐـﺮﺩﻥ ﺑـﺪﻭﻥ ﺧـﺠــﺎﻟــﺖ ... ﺩﺭﮎ ﮐــﺮﺩﻧـﺶ ﺩﺭ ﺗـﻮﺍﻧـﺖ ﻧﯿـﺴﺖ !
ﻣـﻨـﻢ ﻟـﯿـﻼﯼ ﻋـﺸﻖ ﻭ ﺯﻟـﯿﺨـﺎﯼ ﺍﻧـﺘـﻈﺎﺭ ... !
ﻣــﻦ ﺩﺧـﺘـﺮﻡ ﭼـﮏ ﻧـﻮﯾـﺲ ﻫـﯿـﭻ ﺍﺣـﺴﺎﺳﯽ ﻧﻤـﯿﺸـﻮﻡ ... !
ﻣـﻦ ﺩﺧـﺘـﺮﻡ ﺩﺧـﺘـﺮﺍﻧﻪ ﻣﯿـﺨﻨـﺪﻡ ....
ﭘﺲ ﻣــﺮﺍ ﮐﻪ ﺧـﻨـﺪﺍﻥ ﻣﯿـﺒﯿﻨﯽ ﺑﺮﭼــﺴﺐ ﻫــﺮﺯﮔـﯽ ﺑـﺮ ﭘﯿــﺸﺎﻧـﯿﻢ ﻧــﺰﻥ ... !
ﺩﺧـﺘـﺮﻡ ﻭ ﺩﺧـﺘـﺮﺍﻧﻪ ﻧـﺎﺯ ﻣﯿـﮑـﻨـﻢ ... ﺩﺧـﺘـﺮﺍﻧﻪ ﺣﺴــﺎﺩﺕ ﻣـﯿﮑـﻨﻢ ...
آﺭﯼ ﻣــﻦ ﻫـﻤــﺎﻥ ﺩﺧـﺘﺮﻡ ﮐﻪ ﻋـﺸﻮﻩ ﻫـﺎﯾـﻢ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻏـﺮﻭﺭ ﻣــﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ... !
ﺁﺩﻡ ﻭﻗﺘـﯽ ﭼــﻨـﺪ ﺗـﺎ ﻋـﻄــﺮ ﺭﻭ ﺑــﻮ ﻣﯿـﮑﻨـﻪ . . .
ﺩﯾـﮕﻪ ﺷـﺎﻣـﻪ ﺍﺵ ﺑـﻮﯼ ،ﻋﻄــﺮ ﺑـﻬـﺘـﺮ ﺩﯾﮕـﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﺗـﺸﺨـﯿﺺ ﻧﻤــﯿـﺪﻩ . . .
ﺁﺩﻣــﯽ ﮐــﻪ ﺑـﺎ ﺻـــﺪ ﻧـﻔــﺮ ﻣـﯽ ﭘــﺮﻩ ﻫــﻢ ،
ﺩﯾــﮕـﻪ ﻋــﺸـﻖُ ﺗـﺸـﺨـﯿـﺺ ﻧـﻤــﯿــﺪﻩ !!!
هــمـیـشـه دوســــت داشــــتـن مـقـــیـاس مـطـمــئـنـــی نـیـســــت
گـــاهـی کــــودک .. پـفـک . را بـــه پــــدر تــرجـیـح مـیـدهــــد ..
نامــم را پـاک کــردے ، یادم را چــه مـے کنــے ؟!
یادم را پاک کـنـے ، عـشقــم را چـه مـے کنـے ؟!...
اصـلا هـمــه را پـاک کــن ...
هـر آنــچـــه از مـــن دارے ...
از مــن که چیـزی کـم نمـے شود...
فقـط بگــو با وجـدانــت چـه مـے کنـے ؟!
شـاید...؟!
نکنـد آن را هـم پـاک کــرده ای ؟!!!
نــــــــه!! شــدنــے نیســت...
نمـے توانـے آنچـه را نــداشتــے پاک کـنـے !
هــرگــز تمامــت را بــرای کـسی رو نـکــن ،
بـگــذار کـمی دســت نیـافتنی باشـی ،
آدم هــا تـمــامــت کــه کـنـنـد ،
“رهـــــــــایت” می کننـد . . . !
ﺷــﮏ ﻧﮑــــﻦ!…
”ﺁﯾﻨــــבﻩ ﺍے”ﺧﻮﺍﻫـــﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ, ”ﮔﺬﺷﺘــــﻪ ﺍﻡ”ﺟﻠﻮﯾــــﺶ ﺯﺍﻧــﻮ ﺑﺰﻧــــב !
… ﻗـــﺮﺍﺭ ﻧﯿـــﺴــــﺖ ﻣــــﻦ ﻫــــﻢ בﻝِ ﮐﺲ ﺩﯾـــﮕﺮے ﺭﺍ ﺑﺴــــﻮﺯﺍﻧﻢ!…
ﺑﺮﻋـــــﮑــــﺲ ﮐﺴـــــے ﺭﺍ ﮐﻪ ﻭﺍﺭב ﺯﻧﺪﮔﯿــــﻢ ﻣﯿﺸــــﻮב,
ﺁﻧـــﻘـــבﺭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣــے ﮐﻨــــﻢ ﮐـــــﻪ,
ﺑﻪ ﻫـــﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺟــﺎے”ﺍﻭ”ﻧﯿـﺴﺘـﯽ ﺑﻪ ﺧﻮבﺕ“ﻟﻌﻨـــﺖ”ﺑﻔـــﺮ ﺳﺘــے
دلتنگی های منو هیچ قلمی نمی تونه بنویسه
دلتنگی های من ازجنس سکوته
سکوتی که در چشمان تو فریاد میشود
فرامــوش کـردن تـــو هنــَـر میخواهد
و مــَــن
بی هنرترین انســـان عالمَم . . .
בُنـــیــــــا...
בُنــیـــاے ریــــاضـــﮯ استـــــ!
وقتـــﮯ عشــقـــــرا تقسیمـــــ کرבَنــــב
تــــو خــــارجـــــ "قسمتــ ــــــ ــ" مــלּ شــــבے
تا دیروز هرچه می نوشتم عاشقانه بود
از امروز هرچه بنویسم صادقانه است
عاشقانه دوستت دارم
هر کسی برای خودش خیابانی دارد…
کوچه ای…
کافی شاپی..
و شاید عطری…
که بعد از سالها… خاطراتش گلویش را چنگ میزند!
هرگاه خبرمرگم راشنیدی
درپی مزاری باش که بر سنگش نوشته:
ساده بودم،
باختم
چه احساس خوبیه وقتی می شنویم کسی می گوید :
مـــواظـــب خـــودت بـــاش !!!
اما خیلی بهتر از اون اینه که می شنویم کسی می گوید :
خـــودم هــمــیــشـــه مـــواظـبــتــم !!!
پاسكال گفته است:
اگر ميخواهي بداني مورد علاقه معشوقت هستي يا نه اورا رها كن.اگر به سمتت آمد پس
دوستت دارد و اگر باز نيامد بدان برايش ارزشي نداري.
گويند كه عاشق و معشوق هر دو اين مطلب را خوانده بودند و بدون اينكه به هم بگويند يكديگر را رها كردند به اميد
آنكه ديگري به سراغش بيايد...
افسوســـــــــــــــــــ كه هيچ يك به خاطر همان جمله به سراغ ديگري نرفت و عشق پاكشان سقوط كرد.
مـَن همـــآنــم
خـوب تمــآشـا کن
دختــَری ڪـہ براے داشتــنــتـــ ...
تمــامـــ شبـــ را بیـבار مـے مانـב
و با تـ ـویــے ڪـہ نیــستے حرف مے زنـد
دختــری ڪـہ ...
زانــو میــزنـد لبــہ تختــش و چشمــــانش را مــے بنـدد
و تنــــهـا آرزویـــَش را براے
هـــزارمیـــن بـــــار بـہ خـُـــدا یـــاב آور مـــے شود!!!
خـُــدا هم مثــل همیـــشه لبــــخنـد مے زنـد
از ایــن ڪـہ "تــــو " آرزوے همیشگے مـــن بودی!!!!!
حال که این چنین سرد میروی یادت باشد ...!!
چیزی به جا نگذاری مبادا برگردی و اشکهایم را ببینی!
قرار نیست بیقراری ام را بفهمی!
قرار نیست بدانی که چند جای این نامه با اشک خیس شده ...
و چند واژه را پنهان کرده...
قرار نیست بفهمی دوست داشتن چقدر سخت و عشق چه درد بزرگی است...
قرار نیست که بفهمی چقدر دوستت دارم و چه اندازه این دوست داشتن پیرم کرده...
اما اینها را برایت می نویسم برای روزی که تو دلتنگ باشی
دلتنگ کسی که دوستش داری...!
دستانت را دور گردنم حلقه کن
این دوست داشتنی ترین شالگردن شب های سرد من است ؛ باور کن . . .
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: